01 दिसंबर, 2010

चंद्रकांत

म्हैं घर सूं मिलण नै गई !
म्हैं घर सूं मिलण नै गई
सेर-चीतां वाळै रिंघरोही
अर चीखता-चिल्लावता मारगां सूं
जद चीड़ा री छिंया निरायत धारिया ही
अर बायरो मून हो
नागा देवदार कियां करता- अगवणी म्हारी
सरमा मरता भाखरां देखी म्हनै
अर कर लीवी नीची नसड़ी
म्हैं काजी गुंडा रै चिनारां सूं
तोड़ती रैयी पानड़ा
अर भरती रैयी खाली झोळा मांय
जाणै ओळूं रो खजानो ।
केसर-क्यारियां आंख्यां खोल्यां
देखती रैयी उदास-उदास
पीरो जोवण नै आई है बेटी ! 
दूधो पळो- पूतो फळो री आसीस
नीं रोक सक्यो मारग-
भर गळ-बाथ, सूनी सड़क !
कोई संगी-साथी-सायनो
कुकिल-पोशनूल कोई कोनी
कोई जाणी-पिछाणी बोली कोनी ।
सिरमट री बोरियां री आड मांय
तणीज्योड़ी ही बंदूकां
बारूदी बास ही बायरै मांय
हो बांरी रुखाळी मांय सावळ
कठैई म्हारो घर
पण म्हारो घर कठै ?
कीं नागा-निचाह भाठा रा ढिगला हा
बळियोड़ी छान अर छप्पर
बां रै आखती पाखती पुलिस रो पौरो
म्हैं ओळख नीं सकी जद कै सिपाही
घड़ी-घड़ी धुद्दा दिया- ओळख परी !
कुण सो मुड़दो है थारो ?
म्हैं सायैरो लगासां दाग देवण मांय
बेगी बोल अर बावड़ मांय ।
थारी रिछपाळ खातर ई
तैनात हां म्हैं अठै ।

म्हैं च्यारूंमेर देख्यो
म्हारो घर अठै हि
ना…बठै…नीं अठी नै…स्यात ।
कठै गयो म्हारो घर ?
चाणचकै म्हैं हुयगी-
जाणै पाखाण-पूतळी
म्हैं दीठी- म्हारै घर री लास
छींटी-छींटी खिंडियोड़ी
आखी वादी मांय छितर-बितर हुयगी ।
***

अबकी इंत्याम में
आवणी तो नीं चाइजै ही
पण म्हनै आई ओळूं-
बरफ ढक्योड़ा
भाखरां सूं उतरती
सूरज री अचपळी किरण
जिख़ी रै हाथ लगायां
भाखर री छाती
गळ परी झरणो बण जावती ।
सील री कोख मांय
लुक्योड़ा लहरीला सैवाल
गोचरी करै मगज मांय
जिण मांय तिरती
बतखां री टांगां
उळझ जाया करै, कदै-कदास !
कोई खास बात नीं ही
उण बिलांत मांय झांकनै घर मांय,
बठै हा लांबा घेर-घुमेर पगोथिया,
अर हा लड़ता-झगड़ता
गळै मिलता
म्हें टाबर सूंई-सिंझ्यां अंधारै मांय ।
घर देवता
जिको उतरिया करतो हो
जंगळै वाळी भाखरी सूं धम्म-धम्म
बेढंगो-सो पांच-मंजिलो घर ।
रंग उडियोड़ी भींतां माथै
नानी-दादी रा दीसता उणियारा
अर बदमास्यां करिया डपटता खुणा- शी…चुप ।
कहाणियां लिख्योड़ी ही
ठोड़-ठोड़ माथै अणगिणती री ।
बारियां री चिकां हटावणी मना ही बठै
ठाह नीं कठै सूं मजमू, टकटकी बांध्यां
घूरिया करता छोरियां नै दिनूंगै-सिंझ्यां !
ऐड़ी ही- मामूली बातां ।
आंगणै मांय तुले लुंगन रा खिलंदडा बोल
चौकै सूं उठती शलजम नदरू री लपत
अर चावळ रा फलका सेकती मा रै
गुलाबी चैरै माथै टीरती-
केसां रि धुंधराळी लट ।
दर ई खास नीं हो बठै !
मांदा जीसा री अणखूट चावना
कै छेकड़ली जातरा घर सूं चालू हुवै !
अर भळै ई कीं मामूली बातां
जद लाय लागी पाड़ौस मांय
दादोसा लेयग्या हा
छुटकै ठाकुर नै
गणेस-मिंदर रै आंगणै मांय
बां नै बचावणो
कित्तो जरूरी हो
जीवतो रैवण खातर !
खुद रै माटी हुयै पोतै नै
उठायां गोदी मांय
आदिदेव सूं करिया हा
सवाल-जबाब दादोसा ।
देख्यो जावै तो
कांई धरियोड़ो है इतिहास-घड़ी
बां हंगी-मूती बातां मांय ?
पण फेर ई
आई म्हनै ओळूं-
बीं घर अर घर रै पाड़ौसी गणेस-बाबै री !
***

अनुसिरजण : नीरज दइया



*******************************************************************
कशमीरी कवयित्री चंद्रकांता 
जलम : 3 दिसम्बर, 1938 श्रीनगर कश्मीर
कविता संग्रै : एक कविता पोथी नै तैरा कहाणी संग्रै, सात उपन्यास प्रकासित । हिंदी में ई लगोलग समानांतर लेखन । "यहीं कहीं आस पास" हिंदी कविता संग्रै।
ठिकाणो : बी- 769, पालम विहार, गुड़गांव- 122017
********************************************************************

कोई टिप्पणी नहीं:

एक टिप्पणी भेजें